Τρόμος κ αθλιότητα του Γ’ Ράιχ – Μπ. Μπρεχτ

Το περασμένο Σάββατο είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παράσταση ” Τρόμος και αθλιότητα του Γ’ Ράιχ “ του Μπέρτολτ Μπρέχτ. Η παράσταση ανέβηκε απο την θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ στα κεντρικά του ΚΚΕ στον Περισσό. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ανερχόμενου φασιστικού καθεστώτος. Η παράσταση ήταν εξαιρετική, ιδιαίτερα το δεύτερο μέρος στο οποίο και διορθώθηκαν κάποια προβλήματα στον ήχο. Προσωπική αίσθηση είναι πως η παράσταση γινόταν όλο και πιο δυνατή και τα συναισθήματα πιό έντονα όσο πλησίαζε το τέλος. Εκεί που θα περίμενε κανείς να βγαίνει η κούραση, κυλούσαν δάκρυα κ υψώνονταν γροθιές.

Το τελευταίο μονόπρακτο πέρα απο το τέλος έφερε και την κορύφωση της παράστασης. Ήρθε να απαντήσει στις αμφιβολίες και την αδυναμία που μπορεί να νοιώθουμε κατά καιρούς μπροστά στις δυσκολίες και τα βουνά που υψώνονται (ή που νομίζουμε πως υψώνονται). Αντιγράφω εδώ, απο τη μετάφραση της Αγγέλας Βερυκοκάκη (Εκδόσεις Κάλβος-Αθήνα 1970), το μονόπρακτο υπ’ αριθμόν 24 και τίτλο “Δημοψήφισμα” :

Δημοψήφισμα

Κι όταν τους είδαμε να φεύγουν στη σειρά

με όλη  μας τη δύναμη φωνάξαμε : Παιδιά !

δε θε να πεί κανένας σας το “όχι” :

Δεν είναι δυνατό να μένετ’ ήσυχοι.

Ο πόλεμος που σας τραβάνε, δύστυχοι,

δικός σας πόλεμος δεν είναι, όχι.

Advertisement

Μια φορά κ έναν καιρό, εγεννήθηκ’ έν’ αβγό

(Του εξωτερικού συνεργάτη και φίλου του ιστολογίου Β.Ν.)

Σύμφωνα με ανακοίνωση των Πυρήνων της Φωτιάς, οι τέσσερις νεαροί που κατηγορούνται για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό και δηλώνουν αναρχικοί, δεν είναι μέλη της οργάνωσης. Παρ’όλα αυτά, και πριν η δικαιοσύνη αποφανθεί για το θέμα, μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ κάνει ήδη λόγο για σύλληψη αριστερών τρομοκρατών. Οι συλληφθέντες διαπομπεύονται δημοσίως με τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών, μετά τον άγριο ξυλοδαρμό τους από αστυνομικούς, ενώ η κοινωνία διχάζεται ως προς τη στάση της απέναντι σε τέσσερις νεαρούς εγκληματίες, στο όνομα των οποίων κατηγορείται και διαβάλλεται ολόκληρη η ελληνική αριστερά. Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη δική μας συνεισφορά στη συζήτηση για το θέμα.

Πριν 35 σχεδόν χρόνια (31/7/1978), η Γενική Ασφάλεια Αθηνών ανακοινώνει την εξάρθρωση φασιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης με τη σύλληψη εννέα ατόμων. Σύμφωνα με την Ασφάλεια, τα μέλη της ομάδας προέβησαν την προηγούμενη τριετία μεταξύ άλλων, σε σπασίματα βιβλιοπωλείων, επιθέσεις κατά κομματικών γραφείων και τοποθετήσεις βομβών. Ανάμεσα στις βομβιστικές επιθέσεις της ομάδας, συγκαταλέγεται η επίθεση στους κινηματογράφους Έλλη και Ρεξ, με δεκάδες τραυματιών, όπως και οι 13 εκρήξεις που συντάραξαν την Αθήνα τη νύχτα της 23/7/1978, τέταρτη επέτειο της μεταπολίτευσης.

Κατηγορούμενοι για «κατάρτιση και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα προς διάπραξη εγκλημάτων δι’εκρηκτικών υλών» βρίσκονται οι: Νικόλαος Μιχαλολιάκος (21), Μαριούκλας Αλέξανδρος (19), Παπουτσάς Δημήτριος (22) και Ηλιόπουλος Γεώργιος (22), οι οποίοι κατηγορούνται ότι αφαίρεσαν εκρηκτικούς μηχανισμούς από στρατιωτική μονάδα και τους χρησιμοποίησαν για βομβιστικές ενέργειες. Για συμμετοχή στην ομάδα, υπόθαλψη, γνώση και μη ανακοίνωση στις αρχές, προσάγονται άλλοι πέντε κατηγορούμενοι, και την επομένη άλλος ένας. Η παραπομπή γίνεται σύμφωνα με έναν πρόσφατο νόμο (774/1978), τον πρώτο «αντιτρομοκρατικό» της μεταπολίτευσης. Οι προσαχθέντες κινούνται στους χώρους της νεοφασιστικής οργάνωσης «Κόμμα της 4^ης Αυγούστου» του Κώστα Πλεύρη.

Οι κατηγορούμενοι αρνούνται προφανώς όλες τις κατηγορίες, ενώ τον Ν. Μιχαλολιάκο υπερασπίζεται ο αδερφός του, Ιωάννης Μιχαλολιάκος, αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων. Από τις δηλώσεις του προκύπτουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία: κατά της διάρκεια της θητείας του Ν. Μιχαλολιάκου στη Μυτιλήνη σημειώθηκαν κλοπές στρατιωτικού υλικού, και είχε διαταχθεί Ε.Δ.Ε. για την υπόθεση. Οι έρευνες ήταν άκαρπες. Την ίδια περίοδο ο Ν. Μιχαλιάκος προβιβάστηκε σε έφεδρο ανθυπολοχαγό, παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη υπόδικος για τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφων στην κηδεία του Ε. Μάλλιου, αρχιβασανιστή της χούντας.

Από τους δέκα συλληφθέντες, παραπέμπονται οι τέσσερις πρώτοι, ενώ οι υπόλοιποι απαλάσσονται με βούλευμα και αποφυλακίζονται. Για τους τέσσερις που έμειναν, το κατηγορητήριο τροποποιείται, και δεν παραπέμπονται με τον αντιτρομοκρατικό, αλλά με το νόμο «περί όπλων και εκρηκτικών» (495/1976). Στη δίκη κρίνονται ένοχοι ο Μιχαλολιάκος και ο Μαριούκλας και τους επιβάλλονται ποινές μόλις 13 και 10 μηνών αντιστοίχως. Ο Μαριούκλας όμως υποβάλλει αίτηση αναίρεσης που γίνεται δεκτή. Η δίκη του επαναλαμβάνεται, και μαζί ξαναδικάζεται και ο Μιχαλολιάκος, παρ’όλο που δεν έκανε αναίρεση. Η ποινή του Μαριούκλα μένει ίδια, ενώ του Μιχαλολιάκου μειώνεται σε μόλις 40 μέρες. Παράλληλα, ο Μιχαλολιάκος δεν δικάζεται ποτέ για τα γεγονότα της κηδείας του Μάλλιου, και τα αδικήματά του παραγράφονται πέντε χρόνια αργότερα. Ο Μαριούκλας εξαγοράζει την ποινή του.

Το καλοκαίρι του ’79, με ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ προς τον υπ. Άμυνας, Ευ. Αβέρωφ, σχετικά με τη συνέχιση της πρακτικής του φακελώματος αριστερών στρατεύσιμων και την αντιπαραβολή της με την περίπτωση του Μιχαλολιάκου, που αν και φασίστας υπερέτησε ως έφεδρος στη Μυτιλήνη, δίνεται η απάντηση από τον υπουργό ότι ο Μιχαλολιάκος έγινε αξιωματικός … κατά λάθος, λόγω κακής πληροφοριοδότησης (που μάλλον ήταν υπερφορτωμένη με το φακέλωμα αριστερών). Το ΠΑΣΟΚ απαντά με ανακοίνωσή του, όπου αναφέρει περιστατικά στα οποία πρωταγωνίστησε ο Μιχαλολιάκος πριν καταταγεί (μεταξύ αυτών και η επίθεση εναντίον των δημοσιογράφων στην κηδεία του Μάλλιου), και τα οποία ήταν γνωστά σε όλους, καταλήγοντας ότι η επιλογή των εφέδρων δεν είναι ούτε αντικειμενική ούτε αμερόληπτη.

Στην απάντησή του στην ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, ο Αβέρωφ επανέλαβε ότι έγινε απλώς λάθος, όπως είχε ξαναγίνει στην περίπτωση των έξι αναρχικών (!!!) που είχαν γίνει έφεδροι. Φυσικά και κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει ποτέ (και μάλλον μοιάζει με επιστημονική φαντασία για τα δεδομένα της εποχής), αλλά ο Αβέρωφ ήταν λάτρης της θεωρίας του «αριστεροχουντισμού», η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ταύτιζε τους αριστερούς με τους φασίστες (γι’αυτό και ο Αβέρωφ χαρακτηρίζει τον Μιχαλολιάκο «αναρχοφασίστα») για να χτυπήσει το εργατικό κίνημα της εποχής. Η ίδια θεωρία γνωρίζει νέες δόξες στις μέρες μας, μεταμορφωμένη σε «θεωρία των άκρων».

Η συνέχεια της καριέρας του Μιχαλολιάκου και η πορεία της εγκληματικής οργάνωσης που ίδρυσε, περιγράφονται στο βιβλίο του Δ. Ψαρρά «Η μαύρη βίβλος της χρυσής αυγής», που περιέχει και τις πληροφορίες (με πλήρη τεκμηρίωση) για τη φασιστική τρομοκρατική οργάνωση, μέλος της οποίας ήταν ο Μιχαλολιάκος και αρκετοί μετέπειτα χρυσαυγίτες. Παρά την ταυτοποίηση των εκρηκτικών μηχανισμών που είχαν υπεξαιρέσει οι συλληφθέντες με τους μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν στις βομβιστικές επιθέσεις (και άρα την αδιάσειστη ενοχή τους για σοβαρούς τραυματισμούς αθώων και πρόκληση ζημιών), ο τελικός απολογισμός των ποινών ήταν 40 μέρες για τον Μιχαλολιάκο και 10 μήνες για τον Μαριούκλα (τους οποίους εξαγόρασε).

Ο Ν. Μιχαλολιάκος σήμερα βρίσκεται στη βουλή ως αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος, ενώ στο πλούσιο βιογραφικό του συγκαταλέγεται και η θητεία του ως αρχηγού της νεολαίας της ΕΠΕΝ (του κόμματος που ίδρυσε ο Γ. Παπαδόπουλος μέσα από τη φυλακή), θέση στην οποία τον διαδέχτηκε ο σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης. Ο Ιωάννης Μιχαλολιάκος είχε μια λαμπρή καρίερα στις ένοπλες δυνάμεις, φτάνοντας στο βαθμό του αντιστρατήγου το 2006 και στη θέση του Α’ υπαρχηγού Γ.Ε.Σ.. Ο υφυπουργός Άμυνας που τον τοποθέτησε ήταν ο Βασίλειος Μιχαλολιάκος, μέλος της κυβέρνησης της Ν.Δ. και ξάδελφος του Νικόλαου και του Ιωάννη.

Και έζησαν αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα…

Η ξύλινη γλώσσα του ΚΚΕ

Φάτε ξύλινη γλώσσα απο το ΚΚ στη βουλή. Η ομιλία του Θανάση Παφίλη, στα πλαίσια της “συζήτησης” για τον προυπολογισμό, είναι ίσως η καλύτερη που έχω ακούσει στη βουλή τα χρόνια που παρακολουθώ την πολιτική “σκηνή”. Ακούστε την, κάντε τις συγκρίσεις σας και μετά ξαναμιλήστε για “ξύλινη γλώσσα” των κομμουνιστών. Απομόνωσα μόνο ένα μικρό κομμάτι που συμπυκνώνει μεγάλο μέρος της καπιταλιστικής “κρίσης” και ταυτόχρονα της λύσης που υπόσχεται ο σοσιαλισμός:

Σας προκαλώ να μου πείτε αν μπορείτε να κάνετε εθνικό σχεδιασμό, με γνώμονα τις ανάγκες του λαού.. Όχι.. γιατί κάθε καπιταλιστής επενδύει ανάλογα με τα κέρδη του και άρα δεν μπορείς να τον υποχρεώσεις.. Δεύτερον, επειδή είμαστε στην ευρωπαική ένωση, σου καθορίζει το πού και τί θα αναπτύξεις.. Μπορείς να έχεις ενέργεια κοινωνικοποιημένη και να είσαι στην ΕΕ; Όχι..

Εξίσου δυνατή και η ομιλία της Λιάνας, πάλι στη “συζήτηση” για τον προυπολογισμό:

Φράουλες, αίμα και αγώνας στη Μανωλάδα

Εσείς που μιλάτε – έτσι γενικά κ αόριστα – για κοινά συμφέροντα των ελλήνων, εθνική ενότητα και ομοψυχία κτλ, ποιά είναι η θέση σας απέναντι στους (έλληνες) παραγωγούς φράουλας της Μανωλάδας; Αυτούς που εδώ και χρόνια εκμεταλλεύονται τους μετανάστες εργάτες τους, και εδω το “εκμεταλλεύονται” δεν περιγράφει ούτε κατά διάνοια την απάνθρωπη συμπεριφορά των αφεντικών και την αθλιότητα που ζουν οι εργάτες. Όπως είχε πει και η Παπαρήγα σε κάποια δήλωσή της ” Σήμερα εθνική ομοψυχία δεν μπορεί να υπάρχει. Η πάλη είναι ταξική” . Διαλέξτε την πλευρά σας ελεύθερα.

(update 18/4/2013) Οι επιστάτες των αφεντικών πυροβόλησαν πάνω απο 30 εργάτες που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους. Ξεκίνησε επίσης διαδικτυακή εκστρατεία μποϋκοτάζ για τις “ματωμένες φράουλες”

(πηγή: alterthess)

Δεν έχει τέλος η εκμετάλλευση των μεταναστών εργατών στη Μανωλάδα, με τους παραγωγούς να ξυλοκοπούν τους εργάτες που έχουν προχωρήσει σε απεργία, διεκδικώντας αύξηση στα ημερομίσθια τους. Οι παραγωγοί βρήκαν την υποστήριξη και της τοπικής αστυνομικής διεύθυνσης, που αφού κατά τη διάρκεια επεισοδίων έλαβε σαφή θέση υπέρ των παραγωγών, σήμερα προχώρησε σε πογκρόμ στην ευρύτερη περιοχή, συλλαμβάνοντας δεκάδες αλλοδαπούς χωρίς χαρτιά.

Σήμερα, νωρίς το πρωί, σημειώθηκαν νέα εκτεταμένα επεισόδια στην περιοχή της Μανωλάδας μεταξύ αλλοδαπών εργατών, που απεργούν για τρίτη ημέρα και παραγωγών φράουλας. Κατόπιν παρέμβασης της Αστυνομίας συνελήφθησαν τουλάχιστον 10 άτομα, κυρίως μετανάστες. Στο μεταξύ αργά χθες το βράδυ υπήρξαν συμπλοκές μεταξύ εκπροσώπων του ΠΑΜΕ και των παραγωγών φράουλας, όταν οι πρώτοι επισκέφθηκαν το χώρο των καλλιεργειών και διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες διαβίωσης των αλλοδαπών εργατών.

(πηγή: leninreloaded)

Φωτογραφίες απο το Ριζοσπάστη για τη ζωή στη Μανωλάδα (5/2007)

(update 18/4/2013) Τα δυο πρωτα λινκ απο indymedia δε δουλεύουν προς το παρόν, καθώς η κυβέρνηση σαμαρά αποφάσισε να “ρίξει” το σέρβερ του indymedia στο πολυτεχνείο..

“Φράουλες και αίμα α λα ελληνικά“, 3/4/2008

“Φράουλες και αίμα“, φωτογραφίες, 3/4/2008

“Φράουλες και αίμα“, 21/4/2008
“Αμαρτωλές ιστορίες φραουλάδων σε βάρος αλλοδαπών εργατών γης“, 22/4/2008
“Ο αγώνας είναι κοινός“, 22/4/2008
“Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη Νέα Μανωλάδα“, 12/5/2008
“Migrant workers in Greece wage historic strike“, 29/5/2008
“Με το ΠΑΜΕ στην Μανωλάδα“, 20/12/2008
“Σήμερα στη Μανωλάδα“, 21/12/2008
“Στο εδώλιο για τις φράουλες της ντροπής“, 15/4/2009
“Αγρότες γρονθοκόπησαν, έδεσαν σε δίκυκλο και έσυραν μετανάστες στη Νέα Μανωλάδα“, 19/6/2009
“Ερώτηση: Απαράδεκτη ρατσιστική ενέργεια σε βάρος εργατών μεταναστών στην Μανωλάδα Ηλείας” (ΚΚΕ, προς Υπουργό Εσωτερικών)”, 22/6/2009
“Καμία παραγγελία για ιατροδικαστική πραγματογνωμοσύνη εδώ και 4 ημέρες“, 22/6/2009
“Η δίκη για την επίθεση εις βάρος στελεχών του ΚΚΕ στη Ν. Μανωλάδα”
“Ανακοίνωση του ΚΚΕ για τη δίκη της Μανωλάδας“, 13/12/2010
“Νέα φρικτή υπόθεση Μανωλάδας: Μετανάστες δούλευαν με την απειλή όπλων“, 16/4/2011
“Επίθεση σε δημοσιογράφους στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας“, 19/4/2011
“Το ΚΚΕ καταδίκασε την επίθεση στην Μανωλάδα“, 19/4/2011
“Αστυνομικό Πογκρόμ κατά μεταναστών στη Μανωλάδα“, 16/5/2012

Πατάτες, ΚΚΕ και καπιταλισμός

Ποιός θα μου το ‘λεγε ότι το πρώτο μου πόστ στο καινούριο ιστολόι θα ήταν για πατάτες.. Αλλά γιατί όχι; Δε χρειάζεται να είναι κάθε αρχή και δύσκολη.. καί τί ευκολότερο θέμα από τις πατάτες..

Τις δυο τελευταίες μέρες, λοιπόν, παρατήρησα μια εκτεταμένη δυσφορία και οργισμένα σχόλια σε σόσιαλ μίντια, διαδίκτυο και φίλους σχετικά με την αρχική ανακοίνωση του ΚΚΕ για το “κίνημα της πατάτας”,όσο και με τη συμπληρωματική που ακολούθησε. Αν δεν ξέρετε σε τί αναφέρομαι, μπορείτε και να παρακάμψετε το πόστ. Αποφάσισα λοιπόν να συγκεντρώσω τα δικά μου συμπεράσματα καθώς και άλλες αναφορές που βρήκα εδώ κ εκεί και θεωρώ χρήσιμες.

Αρχικά θα δεχτώ ότι σε πρώτη ανάγνωση η ανακοίνωση μοιάζει επιθετική, παράλογη και “αστήριχτη”, καθώς φαίνεται να βάλλει κατά μιας προσπάθειας που εξασφάλισε σε αρκετούς συνανθρώπους μας πατάτες σε έως και 70% χαμηλότερη τιμή, έβαλε στην άκρη μεσάζοντες και καρτέλ, ενώ πέτυχε και περισσότερα κέρδη για τους παραγωγούς. Επίσης θα δεχτώ ότι το ΚΚΕ δεν επιτίθεται προσωπικά σ’ αυτούς που οργάνωσαν την κίνηση, αλλά κρίνει συνολικά και πολιτικά την κίνηση και έτσι θα κινηθώ κ εγώ στην ανάλυση παρακάτω.Κ εδώ τελειώνει η πρώτη ανάγνωση και ερχόμαστε στα επιμέρους (σωστά κ εύστοχα) σημεία που θίγει το ΚΚΕ:

1. Οι τιμές επιβάλλονται από μονοπώλια και καρτέλ που μόνο στόχο έχουν τη μεγιστοποίηση των κερδών και όχι την κοινωνική ευημερία. Η πρωτοβουλία της πατάτας, λέει το ΚΚΕ, δείχνει ακριβώς το ότι είναι εφικτός ένας άλλος δρόμος όπου φθηνά και ποιοτικά τρόφιμα μπορούν να παρέχονται στο λαό χωρίς μεσάζοντες. Εξ’ άλλου το ΚΚΕ είναι από τις λίγες δυνάμεις που εδώ και χρόνια μιλάει για ιμπεριαλιστικό-μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού και τις συνέπειες για την εργατική τάξη.
2. Γενικευμένη λύση “κίνηματος της πατάτας” δεν μπορεί να υπάρξει σε καπιταλιστικό περιβάλλον. Κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε αντίθεση με την ίδια τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, τη μεγιστοποίηση των κερδών και τα μονοπώλια. Δεν μπορείς από τη μία να είσαι μέλος μιάς οικονομικής ένωσης όπου σου επιβάλλονται ποσοστώσεις στα προϊόντα που παράγεις (ΚΑΠ κτλ) και από την άλλη να ισχυρίζεσαι ότι μπορείς να θρέψεις το λαό σου επαρκώς και σε τιμές κόστους. Η παραγωγή τροφίμων σήμερα είναι μια καλοστημένη, παγκόσμια, επικερδέστατη επιχείρηση και δεν πρόκειται να ανατραπεί χωρίς συνολική ανατροπή των σχέσεων παραγωγής.
3. Από σχόλιο στο leninreloaded εδώ : ” Στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, όταν υπάρχει κρίση ρευστότητας και τα προιόντα μένουν απούλητα οι παραγωγοί αναγκάζονται να βρουν τρόπους να τα διαθέσουν σε τιμές που εξασφαλίζουν την πώλησή τους. Ένας τέτοιος τρόπος μπορεί να είναι η παράκαμψη των μεσαζόντων. Με μειωμένη την τιμή τους, τα προϊόντα πωλούνται πιο εύκολα, και οι παραγωγοί ανακτούν ένα σημαντικό ποσοστό του κέρδους τους μέσω του όγκου πώλησης. Η οικονομική αυτή μέθοδος, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του παραγωγού και του καταναλωτή σε βάρος του συμφέροντος του μεσάζοντα, έχει τόση σχέση με την ανατροπή του καπιταλισμού όση και η διάθεση ακριβών ειδών “μάρκας” σε μειωμένες τιμές από outlet stores”.
4. Το όλο εγχείρημα προβλήθηκε αρκετά από τα ΜΜΕ, πραγμα που από μόνο του είναι τουλάχιστον ύποπτο. Οι καπιταλιστές ξέρουν πολύ καλά τί είναι επικίνδυνο για την κυριαρχία τους και τί όχι και αντιστοίχως ρυθμίζουν και την προβολή μέσα από τα ΜΜΕ που ελέγχουν. Κ αν αμφιβάλλετε ακόμα συντονιστείτε στους δέκτες σας μετά από την επόμενη μεγάλη απεργιακή πορεία για να ακούσετε πόσες μολότωφ πέσανε και πόσοι παντέρμοι καταστηματάρχες χάσανε την πελατεία τους λόγω της απεργίας. “Παρόμοιας” προβολης και στήριξης έτυχε και το κίνημα των “αγανακτισμένων” το οποίο αποδείχτηκε εκ των υστέρων ότι έδρασε εκτονωτικά για μεγάλη μερίδα του κόσμου.
5. Ας σκεφτούμε επίσης, ποιοί παραγωγοί έχουν τη δυνατότητα να διαθέσουν σε χαμηλές τιμές, άμεσα τα προιόντα τους; Οι μεγαλοπαραγωγοί με μεγάλες εκτάσεις, εξελιγμένα μηχανήματα και φθηνό εργατικό δυναμικό. Αυτοί, ακόμα και αν αφαιρέσεις τους μεσάζοντες από το προσκήνιο, θα είναι πάντα σε θέση να προσφέρουν τα προιόντα τους φθηνότερα από τον μικρό αγροτοπαραγωγό. Αποτέλεσμα; Οι μικροί αγρότες οδηγούνται μαθηματικά στην εξαφάνιση. Όχι βέβαια ότι χωρίς το “κίνημα της πατάτας” θα επιβιώσουν, απλά αναλύουμε γιατί χρειάζεται μια συνολικότερη λύση.
6. Και καταλήγει στο συμπέρασμα η ανακοίνωση του ΚΚΕ: “Αναδεικνύεται η αναγκαιότητα να μπουν σήμερα στο περιθώριο τα παράσιτα που λέγονται μονοπώλιο και μεσάζοντας. Αναδεικνύεται η επικαιρότητα και η ανάγκη του κεντρικού σχεδιασμού σε κάθε φάση της παραγωγικής διαδικασίας και στον τομέα των τροφίμων. Ο παραγωγικός αυτός τρόπος δεν μπορεί να εξασφαλιστεί στα πλαίσια της ΕΕ, η οποία καταστρέφει παραγωγικές δυνατότητες της χώρας. Μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο με αποδέσμευση από την ΕΕ, κεντρικό σχεδιασμό και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της γης. Με συνεταιριστικοποίηση της παραγωγής και δημιουργία παραγωγικών συνεταιρισμών (που καμιά σχέση δεν έχουν με τους σημερινούς) των μικρομεσαίων αγροτών και δραστική μείωση των εισαγωγών προϊόντων που μπορούμε να παράγουμε. Έτσι μπορούμε να εξασφαλίσουμε αυτάρκεια για τα περισσότερα προϊόντα σε χαμηλές τιμές, να καταπολεμήσουμε την ανεργία, να έχουμε ανάπτυξη για την ευημερία του λαού και όχι των κερδών των μονοπωλίων”. Εδώ δε χωράει κανένα σχόλιο, πιό καθαρά δε θα μπορούσαν να το θέσουν, εγώ απλά υπογραμμίζω.

Εν κατακλείδι, δε βλέπω το ΚΚΕ να αρνείται το προφανές ότι, δηλαδή, πρέπει να απεμπλακούμε από τα μονοπώλια και να πάρουμε στα χέρια μας την παραγωγή. Αλλά επισημαίνει τον κίνδυνο παγίδευσης κ εκτόνωσης σε κινήματα όπως των αγανακτισμένων ή της πατάτας, όπου ο λαός δε διεκδικεί συνολική ρήξη με το σύστημα, αλλά μικρές ελαφρύνσεις στον καθημερινό του γολγοθά, τις οποίες βέβαια μπορεί στο μέλλον να τις πληρώσει διπλά και τρίδιπλα, όταν με την ανοχή του έχει επιτρέψει όξυνση της ταξικής πάλης και νέα μέτρα εναντίον του.

Αυτό που βλέπω να λείπει από τις ανακοινώσεις είναι η ανάδειξη μιας (θεωρητικά τουλάχιστον) πολύ θετικής δυνατότητας τέτοιων κινήσεων. Κ αυτή δεν είναι άλλη από την απήχηση που έχουν στον ευρύ κόσμο, τη δυνατότητα να τον φέρουν σε επαφή με συλλογικούς αγώνες και να του δείξουν στην πράξη την ορθότητα των σημείων που πολύ εύστοχα αναφέρει το ΚΚΕ στις ανακοινώσεις του. Για παράδειγμα, αν σωματεία και αγροτικοί συνεταιρισμοί παίρναν παρόμοιες πρωτοβουλίες θα μπορούσαν ευκολότερα να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο, να του εξηγήσουν τη συνολικότερη εικόνα και γιατί όχι; να τον πείσουν για την αναγκαιότητα της συλλογικής πάλης της εργατικής τάξης ενάντια στα μονοπώλια και τα συμφέροντα.

Τέλος θα ‘θελα να παραθέσω ένα πολυ καίριο σχόλιο-ερώτημα του Αντώνη από το leninreloaded εδώ :

Γιατί τα κινήματα της εξω-ΚΚΕ αριστεράς αρέσκονται τόσο στην επικέντρωση στον άνθρωπο ως ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ και όχι ως ΠΑΡΑΓΩΓΟ ;

Το ερώτημα αυτό δεν είναι ούτε θεωρητικό, ούτε άχρηστο καθώς καθορίζει και τη βασική οπτική/στρατηγική/πρόταση που έχει κανείς είτε πρόκειται για άτομο, είτε για συλλογικότητα. Αναγνωρίζεις τον άνθρωπο-εργαζόμενο ως ΠΑΡΑΓΩΓΟ, κάτοχο των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής, που παράγει προσφέροντας στην κοινωνία του και απολαμβάνει τους καρπούς των κόπων του Ή βλέπεις τον άνθρωπο κύρια ως ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ, ώς κάποιον που μισθώνει την εργατική του δύναμη στον καπιταλιστή, εξαρτάται πλήρως από αυτόν και το μισθό που λαμβάνει τον επιστρέφει για να αγοράσει τα αγαθά που ο ίδιος έχει παράξει, προφανώς σε υψηλότερη τιμή καθότι θέλει κ ο καπιταλιστής των κέρδος του (στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί στη χειρότερη δυσκολεύεται να αποκτήσει ακόμα και τα αναγκαία πρός το ζήν) ;

Μπορείτε επίσης να διαβάσετε κ άλλες αναλύσεις εδώ κ εδώ .. Επίσης πολύ καλά τα είπαν και ο Μαίλης κ ο Μεντρέκας, άσχετα με το τί βλακείες τους απαντούσαν τα παπαγαλάκια