Γιάννης Ριτσος – Τα ερωτικά

Γυμνὸ σῶμα  (Ι)

Εἶπε: ψηφίζω τὸ γαλάζιο. Ἐγὼ τὸ κόκκινο. Κι ἐγώ. Τὸ σῶμα σου ὡραῖο Τὸ σῶμα σου ἀπέραντο. Χάθηκα στὸ ἀπέραντο. Διαστολὴ τῆς νύχτας. Διαστολὴ τοῦ σώματος. Συστολὴ τῆς ψυχῆς. Ὅσο ἀπομακρύνεσαι Σὲ πλησιάζω. Ἕνα ἄστρο ἔκαψε τὸ σπίτι μου.

Οἱ νύχτες μὲ στενεύουν στὴν ἀπουσία σου. Σὲ ἀναπνέω. Ἡ γλῶσσα μου στὸ στόμα σου ἡ γλῶσσα σου στὸ στόμα μου- σκοτεινὸ δάσος. Οἱ ξυλοκόποι χάθηκαν καὶ τὰ πουλιά. Ὅπου βρίσκεσαι ὑπάρχω. Τὰ χείλη μου περιτρέχουν τ᾿ ἀφτί σου.

Τόσο μικρὸ καὶ τρυφερὸ πῶς χωράει ὅλη τὴ μουσική; Ἡδονή- πέρα ἀπ᾿ τὴ γέννηση, πέρα ἀπ᾿ τὸ θάνατο. Τελικὸ κι αἰώνιο παρόν. Ἀγγίζω τὰ δάχτυλα τῶν ποδιῶν σου. Τί ἀναρίθμητος ὀ κόσμος. Μέσα σε λίγες νύχτες πῶς πλάθεται καὶ καταρρέει ὅλος ὁ κόσμος; Ἡ γλῶσσα ἐγγίζει βαθύτερα ἀπ᾿ τὰ δάχτυλα. Ἑνώνεται.

Τώρα μὲ τὴ δική σου ἀναπνοὴ ρυθμίζεται τὸ βῆμα μου κι ὁ σφυγμός μου. Δυὸ μῆνες ποὺ δὲ σμίξαμε. Ἕνας αἰῶνας κι ἐννιὰ δευτερόλεπτα. Τί νὰ τὰ κάνω τ᾿ ἄστρα ἀφοῦ λείπεις; Μὲ τὸ κόκκινο τοῦ αἵματος εἶμαι. Εἶμαι γιὰ σένα. Ἀθήνα 24.9.80

Τριλογία Ντοκιμαντερ της Αλίντας Δημητρίου

Με την ανάρτηση αυτή επανερχόμαστε, μετά απο πολύ καιρό, για να παραθέσουμε την τριλογία ντοκιμαντερ της Αλίντας Δημητρίου στην οποία εξιστορεί, μέσα απο μαρτυρίες, το ρόλο και τη συμμετοχή των γυναικών στους κοινωνικούς, πολιτικούς και πολεμικούς αγώνες στην Ελλάδα στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Τα ντοκιμαντερ δεν έχουν σκοπό τη ψυχρή ιστορική καταγραφή των γεγονότων αλλά την ανάδειξη του ρόλου της γυναίκας στα ιστορικά δρώμενα μέσα απο αναμνήσεις και βιώματα αγωνιστριών και μαχητριών.

Η τριλογία αρχίζει το 2008 με το ντοκιμαντερ «Τα πουλιά στον βάλτο» για τις γυναίκες της Αντίστασης, την περίοδο της Κατοχής και τη συμμετοχή στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

 Συνεχίζεται το 2009 με το «Η ζωή στους βράχους» που μιλά για τις γυναίκες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, την περίοδο του Εμφυλίου, τις διώξεις των αριστερών, τη δεξία τρομοκρατία και τις εξορίες στην μετακατοχική Ελλάδα.

Η τριλογία ολοκληρώνεται το 2011 με «Τα κορίτσια της βροχής»  όπου καταθέτονται οι μαρτυρίες γυναικών που έδρασαν, βασανίστηκαν και εξορίστηκαν κατά τη διάρκεια της επταετίας της χούντας.

 

 

“greek” Shisha vs “argentinian” Paco, two sides of the same coin

(photo: Valerio Bispuri)

Τρόμος κ αθλιότητα του Γ’ Ράιχ – Μπ. Μπρεχτ

Το περασμένο Σάββατο είχα την τύχη να παρακολουθήσω την παράσταση ” Τρόμος και αθλιότητα του Γ’ Ράιχ “ του Μπέρτολτ Μπρέχτ. Η παράσταση ανέβηκε απο την θεατρική ομάδα του ΠΑΜΕ στα κεντρικά του ΚΚΕ στον Περισσό. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ανερχόμενου φασιστικού καθεστώτος. Η παράσταση ήταν εξαιρετική, ιδιαίτερα το δεύτερο μέρος στο οποίο και διορθώθηκαν κάποια προβλήματα στον ήχο. Προσωπική αίσθηση είναι πως η παράσταση γινόταν όλο και πιο δυνατή και τα συναισθήματα πιό έντονα όσο πλησίαζε το τέλος. Εκεί που θα περίμενε κανείς να βγαίνει η κούραση, κυλούσαν δάκρυα κ υψώνονταν γροθιές.

Το τελευταίο μονόπρακτο πέρα απο το τέλος έφερε και την κορύφωση της παράστασης. Ήρθε να απαντήσει στις αμφιβολίες και την αδυναμία που μπορεί να νοιώθουμε κατά καιρούς μπροστά στις δυσκολίες και τα βουνά που υψώνονται (ή που νομίζουμε πως υψώνονται). Αντιγράφω εδώ, απο τη μετάφραση της Αγγέλας Βερυκοκάκη (Εκδόσεις Κάλβος-Αθήνα 1970), το μονόπρακτο υπ’ αριθμόν 24 και τίτλο “Δημοψήφισμα” :

Δημοψήφισμα

Κι όταν τους είδαμε να φεύγουν στη σειρά

με όλη  μας τη δύναμη φωνάξαμε : Παιδιά !

δε θε να πεί κανένας σας το “όχι” :

Δεν είναι δυνατό να μένετ’ ήσυχοι.

Ο πόλεμος που σας τραβάνε, δύστυχοι,

δικός σας πόλεμος δεν είναι, όχι.

Μια φορά κ έναν καιρό, εγεννήθηκ’ έν’ αβγό

(Του εξωτερικού συνεργάτη και φίλου του ιστολογίου Β.Ν.)

Σύμφωνα με ανακοίνωση των Πυρήνων της Φωτιάς, οι τέσσερις νεαροί που κατηγορούνται για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό και δηλώνουν αναρχικοί, δεν είναι μέλη της οργάνωσης. Παρ’όλα αυτά, και πριν η δικαιοσύνη αποφανθεί για το θέμα, μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ κάνει ήδη λόγο για σύλληψη αριστερών τρομοκρατών. Οι συλληφθέντες διαπομπεύονται δημοσίως με τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών, μετά τον άγριο ξυλοδαρμό τους από αστυνομικούς, ενώ η κοινωνία διχάζεται ως προς τη στάση της απέναντι σε τέσσερις νεαρούς εγκληματίες, στο όνομα των οποίων κατηγορείται και διαβάλλεται ολόκληρη η ελληνική αριστερά. Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη δική μας συνεισφορά στη συζήτηση για το θέμα.

Πριν 35 σχεδόν χρόνια (31/7/1978), η Γενική Ασφάλεια Αθηνών ανακοινώνει την εξάρθρωση φασιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης με τη σύλληψη εννέα ατόμων. Σύμφωνα με την Ασφάλεια, τα μέλη της ομάδας προέβησαν την προηγούμενη τριετία μεταξύ άλλων, σε σπασίματα βιβλιοπωλείων, επιθέσεις κατά κομματικών γραφείων και τοποθετήσεις βομβών. Ανάμεσα στις βομβιστικές επιθέσεις της ομάδας, συγκαταλέγεται η επίθεση στους κινηματογράφους Έλλη και Ρεξ, με δεκάδες τραυματιών, όπως και οι 13 εκρήξεις που συντάραξαν την Αθήνα τη νύχτα της 23/7/1978, τέταρτη επέτειο της μεταπολίτευσης.

Κατηγορούμενοι για «κατάρτιση και συμμετοχή σε τρομοκρατική ομάδα προς διάπραξη εγκλημάτων δι’εκρηκτικών υλών» βρίσκονται οι: Νικόλαος Μιχαλολιάκος (21), Μαριούκλας Αλέξανδρος (19), Παπουτσάς Δημήτριος (22) και Ηλιόπουλος Γεώργιος (22), οι οποίοι κατηγορούνται ότι αφαίρεσαν εκρηκτικούς μηχανισμούς από στρατιωτική μονάδα και τους χρησιμοποίησαν για βομβιστικές ενέργειες. Για συμμετοχή στην ομάδα, υπόθαλψη, γνώση και μη ανακοίνωση στις αρχές, προσάγονται άλλοι πέντε κατηγορούμενοι, και την επομένη άλλος ένας. Η παραπομπή γίνεται σύμφωνα με έναν πρόσφατο νόμο (774/1978), τον πρώτο «αντιτρομοκρατικό» της μεταπολίτευσης. Οι προσαχθέντες κινούνται στους χώρους της νεοφασιστικής οργάνωσης «Κόμμα της 4^ης Αυγούστου» του Κώστα Πλεύρη.

Οι κατηγορούμενοι αρνούνται προφανώς όλες τις κατηγορίες, ενώ τον Ν. Μιχαλολιάκο υπερασπίζεται ο αδερφός του, Ιωάννης Μιχαλολιάκος, αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων. Από τις δηλώσεις του προκύπτουν μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία: κατά της διάρκεια της θητείας του Ν. Μιχαλολιάκου στη Μυτιλήνη σημειώθηκαν κλοπές στρατιωτικού υλικού, και είχε διαταχθεί Ε.Δ.Ε. για την υπόθεση. Οι έρευνες ήταν άκαρπες. Την ίδια περίοδο ο Ν. Μιχαλιάκος προβιβάστηκε σε έφεδρο ανθυπολοχαγό, παρά το γεγονός ότι ήταν ήδη υπόδικος για τον ξυλοδαρμό δημοσιογράφων στην κηδεία του Ε. Μάλλιου, αρχιβασανιστή της χούντας.

Από τους δέκα συλληφθέντες, παραπέμπονται οι τέσσερις πρώτοι, ενώ οι υπόλοιποι απαλάσσονται με βούλευμα και αποφυλακίζονται. Για τους τέσσερις που έμειναν, το κατηγορητήριο τροποποιείται, και δεν παραπέμπονται με τον αντιτρομοκρατικό, αλλά με το νόμο «περί όπλων και εκρηκτικών» (495/1976). Στη δίκη κρίνονται ένοχοι ο Μιχαλολιάκος και ο Μαριούκλας και τους επιβάλλονται ποινές μόλις 13 και 10 μηνών αντιστοίχως. Ο Μαριούκλας όμως υποβάλλει αίτηση αναίρεσης που γίνεται δεκτή. Η δίκη του επαναλαμβάνεται, και μαζί ξαναδικάζεται και ο Μιχαλολιάκος, παρ’όλο που δεν έκανε αναίρεση. Η ποινή του Μαριούκλα μένει ίδια, ενώ του Μιχαλολιάκου μειώνεται σε μόλις 40 μέρες. Παράλληλα, ο Μιχαλολιάκος δεν δικάζεται ποτέ για τα γεγονότα της κηδείας του Μάλλιου, και τα αδικήματά του παραγράφονται πέντε χρόνια αργότερα. Ο Μαριούκλας εξαγοράζει την ποινή του.

Το καλοκαίρι του ’79, με ερώτηση βουλευτών του ΚΚΕ προς τον υπ. Άμυνας, Ευ. Αβέρωφ, σχετικά με τη συνέχιση της πρακτικής του φακελώματος αριστερών στρατεύσιμων και την αντιπαραβολή της με την περίπτωση του Μιχαλολιάκου, που αν και φασίστας υπερέτησε ως έφεδρος στη Μυτιλήνη, δίνεται η απάντηση από τον υπουργό ότι ο Μιχαλολιάκος έγινε αξιωματικός … κατά λάθος, λόγω κακής πληροφοριοδότησης (που μάλλον ήταν υπερφορτωμένη με το φακέλωμα αριστερών). Το ΠΑΣΟΚ απαντά με ανακοίνωσή του, όπου αναφέρει περιστατικά στα οποία πρωταγωνίστησε ο Μιχαλολιάκος πριν καταταγεί (μεταξύ αυτών και η επίθεση εναντίον των δημοσιογράφων στην κηδεία του Μάλλιου), και τα οποία ήταν γνωστά σε όλους, καταλήγοντας ότι η επιλογή των εφέδρων δεν είναι ούτε αντικειμενική ούτε αμερόληπτη.

Στην απάντησή του στην ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, ο Αβέρωφ επανέλαβε ότι έγινε απλώς λάθος, όπως είχε ξαναγίνει στην περίπτωση των έξι αναρχικών (!!!) που είχαν γίνει έφεδροι. Φυσικά και κάτι τέτοιο δεν είχε γίνει ποτέ (και μάλλον μοιάζει με επιστημονική φαντασία για τα δεδομένα της εποχής), αλλά ο Αβέρωφ ήταν λάτρης της θεωρίας του «αριστεροχουντισμού», η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ταύτιζε τους αριστερούς με τους φασίστες (γι’αυτό και ο Αβέρωφ χαρακτηρίζει τον Μιχαλολιάκο «αναρχοφασίστα») για να χτυπήσει το εργατικό κίνημα της εποχής. Η ίδια θεωρία γνωρίζει νέες δόξες στις μέρες μας, μεταμορφωμένη σε «θεωρία των άκρων».

Η συνέχεια της καριέρας του Μιχαλολιάκου και η πορεία της εγκληματικής οργάνωσης που ίδρυσε, περιγράφονται στο βιβλίο του Δ. Ψαρρά «Η μαύρη βίβλος της χρυσής αυγής», που περιέχει και τις πληροφορίες (με πλήρη τεκμηρίωση) για τη φασιστική τρομοκρατική οργάνωση, μέλος της οποίας ήταν ο Μιχαλολιάκος και αρκετοί μετέπειτα χρυσαυγίτες. Παρά την ταυτοποίηση των εκρηκτικών μηχανισμών που είχαν υπεξαιρέσει οι συλληφθέντες με τους μηχανισμούς που χρησιμοποιήθηκαν στις βομβιστικές επιθέσεις (και άρα την αδιάσειστη ενοχή τους για σοβαρούς τραυματισμούς αθώων και πρόκληση ζημιών), ο τελικός απολογισμός των ποινών ήταν 40 μέρες για τον Μιχαλολιάκο και 10 μήνες για τον Μαριούκλα (τους οποίους εξαγόρασε).

Ο Ν. Μιχαλολιάκος σήμερα βρίσκεται στη βουλή ως αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος, ενώ στο πλούσιο βιογραφικό του συγκαταλέγεται και η θητεία του ως αρχηγού της νεολαίας της ΕΠΕΝ (του κόμματος που ίδρυσε ο Γ. Παπαδόπουλος μέσα από τη φυλακή), θέση στην οποία τον διαδέχτηκε ο σημερινός κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. Μάκης Βορίδης. Ο Ιωάννης Μιχαλολιάκος είχε μια λαμπρή καρίερα στις ένοπλες δυνάμεις, φτάνοντας στο βαθμό του αντιστρατήγου το 2006 και στη θέση του Α’ υπαρχηγού Γ.Ε.Σ.. Ο υφυπουργός Άμυνας που τον τοποθέτησε ήταν ο Βασίλειος Μιχαλολιάκος, μέλος της κυβέρνησης της Ν.Δ. και ξάδελφος του Νικόλαου και του Ιωάννη.

Και έζησαν αυτοί καλά, και εμείς καλύτερα…

Καλό ταξίδι Βαγγέλη..

Βαγγέλη δε σε γνώρισα ποτέ απο κοντά, αν και μας χωρίζουν μόνο 3 χρόνια. μπορεί να σε πέτυχα σε κάποια απο τις λιγοστές πορείες που κατάφερα να κατέβω, μπορεί να σμίξαμε σε καμια αλυσίδα περιφρούρησης. είμαι μακριά βλέπεις κ είναι κ η αθήνα μεγάλη. Σε είδα πρώτη φορά το Φλεβάρη του ’11 στις φωτογραφίες απο τη “σύλληψή” σου.  Ένα ακόμα περιστατικό καταστολής, ένα ακόμα περιστατικό αστυνομικής βίας, μια ακόμη αναίτια σύλληψη διαδηλωτή. Για τη “σύλληψή” είχε μιλήσει κ η γυναίκα σου, περιγράφοντας τα προφανή. Δε θυμάμαι πώς αντέδρασα, θα έσφιξα τη γροθιά μου και θα πήγα παρακάτω στις ειδήσεις της ημέρας.Το πρόσωπο του τέρατος μας είναι πια τόσο οικείο.

Σήμερα διάβασα πως δεν είσαι πια ανάμεσά μας, πως έπεσες απ’ το μπαλκόνι του σπιτιού σου.πως αυτοκτόνησες, λέει. σήμερα σε είδα για δεύτερη φορά. έμαθα πως συμμετείχες ενεργά στη Λαική Συνέλευση Αιγάλεω, πως, όντας ηλεκτρολόγος, βοηθούσες στην επανασύνδεση ρεύματος οικογενειών που είχαν ανάγκη. Οι στατιστικές θα γράψουν άλλη μια αυτοκτονία. ‘Αλλος ένας συνάνθρωπος που δεν άντεξε θα πουν και θα πάνε παραπέρα να υπολογίσουν το νέο συντελεστή για τις περικοπές.

Δεν μπορώ καν να φανταστώ την πίεση που νοιώθουν όσοι συνειδητοποιούν τη φύση του προβλήματος, όσοι αναγνωρίζουν στο σύστημα το εκμεταλλευτικό του πρόσωπο και αποφασίζουν να ορθώσουν το ανάστημά τους, όσοι επιλέξουν να αγωνιστούν. Όσοι ζουν στο πετσί τους καθημερινά την εκμετάλλευση των καπιταλιστών, την ανεργία, τη βία του κράτους και την καταστολή, το φασισμό.είμαι πολύ μακριά. Αλλά

σας παρακαλώ, ανοίξτε τα μάτια και τα χέρια και πιαστείτε με τους διπλανούς σας. Δεν είστε μόνοι γαμώτο. Μη λυγίζετε, μη τα παρατάτε. Η αλληλεγγύη, η ταξική συνείδηση και η συλλογική μάχη, είναι τα όπλα μας στον ωραίο κ αναγκαίο αγώνα για μια κοινωνία απαλλαγμένη απο την εκμετάλλευση ανθρώπου απο άνθρωπο.

καλό ταξίδι,

Είσαι συνταξιούχος κ άρρωστος; Τί την θέλεις τη ζωή;

Η Ιαπωνία, η χώρα με το υψηλότερο δημόσιο χρέος / ΑΕΠ (233%),  αντιμετωπίζει ένα ακόμα “πρόβλημα” καθώς οι ηλικιωμένοι της πολίτες δε θέλουν να πεθάνουν. Διαβάζουμε λοιπόν πως πλεον το προσδόκιμο ζωής έχει ανέβει στα 83 χρόνια, χωρίς αντίστοιχη θεαματική αύξηση των γεννήσεων, γεγονός που σε καπιταλιστικές συνθήκες σημαίνει ένα πράμα, πίεση στα ασφαλιστικά ταμεία και περικοπές συντάξεων προκειμένου να μην “καταρρεύσει το όλο σύστημα”. Στα της δικής μας χώρας, ο Cogito ergo sum έκανε κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς καταδεικνύοντας την κλοπή που υφίστανται οι έλληνες συνταξιούχοι με τις περικοπές των συντάξεών τους.

Πολλοί κακοήθεις ισχυρίζονται πως, οι στυλοβάτες και απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος, θα ‘θελαν πολύ οι εργαζόμενοι να παρέδιδαν πνεύμα την επόμενη μέρα της συνταξιοδότησής τους. Κ αν όχι την επόμενη μέρα, για να μην τους πουν και αναίσθητους, σε λίγα χρονάκια. Για να υπάρχει και ένα κίνητρο κατά τον εργασιακό βίο να δουλεύεις ευσυνείδητα, να ακουμπάς τις εισφορές σου, περιμένοντας την ξεκούραση και την ανταμοιβή των συντάξιμων χρόνων (βέβαια αν έχεις την ατυχία να είσαι οικοδόμος και βγαίνεις-πλέον-με σύνταξη στα 60 το πιθανότερο είναι-αν ζεις-να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα). Λίγα όμως και σε καμία περίπτωση 18 (απο τα 65 που παίρνουν σύνταξη στην Ιαπωνία μέχρι τα 83 που τα τινάζουν κατά μέσο όρο). Εξάλλου τι χαρά μπορεί να χει η ζωή αν δεν δουλεύει κανείς.

Μέχρι τώρα όμως κανείς δεν είχε βγει να το εκφράσει τόσο άμεσα όσο ο υπουργός οικονομικών και αντιπρόεδρας της κυβέρνησης της Ιαπωνίας Taro Aso . Να τι είπε, κατα τη διάρκεια συνάντησης του εθνικού συμβουλίου για τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, αναφερόμενος στη θεραπεία ηλικιωμένων που βρίσκονται κοντά στο θάνατο (ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό):

“ Θεός φυλάξει εαν είστε αναγκασμένοι να ζήσετε όταν θέλετε να πεθάνετε. Προσωπικά, θα ξυπνούσα και θα ένιωθα πολύ άσχημα γνωρίζοντας, ότι αυτή (η θεραπεία) πληρωνόταν εξ’ ολοκλήρου απο την κυβέρνηση. Το πρόβλημα δε θα λυθεί εκτός και αν τους αφήσουμε να βιαστούν να πεθάνουν.”

Απο τη μεριά μου θα ‘θελα να ευχαριστήσω τον κύριο Άσο για την ειλικρίνειά του και την ευκαιρία που μας δίνει να θαυμάσουμε για μια ακόμα φορά το ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού.

Η ξύλινη γλώσσα του ΚΚΕ

Φάτε ξύλινη γλώσσα απο το ΚΚ στη βουλή. Η ομιλία του Θανάση Παφίλη, στα πλαίσια της “συζήτησης” για τον προυπολογισμό, είναι ίσως η καλύτερη που έχω ακούσει στη βουλή τα χρόνια που παρακολουθώ την πολιτική “σκηνή”. Ακούστε την, κάντε τις συγκρίσεις σας και μετά ξαναμιλήστε για “ξύλινη γλώσσα” των κομμουνιστών. Απομόνωσα μόνο ένα μικρό κομμάτι που συμπυκνώνει μεγάλο μέρος της καπιταλιστικής “κρίσης” και ταυτόχρονα της λύσης που υπόσχεται ο σοσιαλισμός:

Σας προκαλώ να μου πείτε αν μπορείτε να κάνετε εθνικό σχεδιασμό, με γνώμονα τις ανάγκες του λαού.. Όχι.. γιατί κάθε καπιταλιστής επενδύει ανάλογα με τα κέρδη του και άρα δεν μπορείς να τον υποχρεώσεις.. Δεύτερον, επειδή είμαστε στην ευρωπαική ένωση, σου καθορίζει το πού και τί θα αναπτύξεις.. Μπορείς να έχεις ενέργεια κοινωνικοποιημένη και να είσαι στην ΕΕ; Όχι..

Εξίσου δυνατή και η ομιλία της Λιάνας, πάλι στη “συζήτηση” για τον προυπολογισμό:

Το κουιζ της ημέρας

Ας ανακεφαλαιώσουμε, πρώτα, τα γεγονότα της ημέρας:

• Εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά συγκεντρώνονται στο υπουργείο Άμυνας για να διεκδικήσουν τους μισθούς 6 μηνών και μπουκάρουν στον περιβάλλοντα χώρο.
  ΜΑΤ επεμβαίνουν, χτυπάνε πολύ κόσμο και προσάγουν 130 άτομα στη ΓΑΔΑ. 10 απ’ αυτούς συλλαμβάνονται.

• Κατάληψη του 1ου γυμνάσιου χολαργού. Αστυνομικοί επεμβαίνουν και πλακώνουν στο ξύλο μαθητές.

• Αλληλέγγυοι μαζεύονται στην Ευελπίδων για συμπαράσταση στα άτομα, που είχαν συλληφθεί στην προχθεσινή παράσταση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας του σαββατοκύριακου. Μιλάμε για αλληλέγγυους των αλληλέγγυων. ΜΑΤ επεμβαίνουν και στέλνουν άτομα στο νοσοκομείο.

• Πορεία της ΠΟΕ-ΟΤΑ καταλήγει στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ. ΜΑΤ επεμβαίνουν και χτυπάνε τους διαδηλωτές.

• Στην Κρήτη αγρότες κατεβαίνουν σε κινητοποιήσεις. Αστυνομικοί τους πνίγουν στα χημικά.

• Ο Δένδιας δηλώνει για τους απλήρωτους εργαζόμενους στα ναυπηγεία : ” Είμαι βαθιά λυπημένος, γιατί τα άκρα στην ελληνική κοινωνία δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Σε περίοδο βαθιάς κρίσης βρίσκονται τα άκρα να δείξουν ότι δεν σέβονται τίποτα ” . Τα ΜΑΤ εδώ δεν επεμβαίνουν.

Και μετά τα παραπάνω, ακολουθεί το κουίζ της ημέρας:

Πώς ονομάζεται το σύστημα που “λύνει” όλα του τα προβλήματά με βία και καταστολή;

Το ‘πε, το ‘πε, ο παπαγάλος..

Είναι αξιοσημείωτο πώς μπορούν να συγχρονιστούν τρεις απο τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του σύγχρονου ελληνικού πνεύματος (δυο μεγαλοδημοσιογράφοι και ένας πασόκος) για να καταδικάσουν τη δράση της Χρυσής Αυγής και τις επιθέσεις στους μετανάστες το σαββατοκύριακο που μας πέρασε.

Με άλλη αφετηρία ο καθένας (έτσι για να κρατάμε και τα προσχήματα) καταλήγουν και οι τρεις,  ο Μπίστης και ο Πρετεντέρης στις 10 και ο Πάσχος στις 11 Σεπτέμβρη, στα ίδια ακριβώς συμπεράσματα, δηλαδή καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κ αν προέρχεται, εξισώνουν τα άκρα και αναζητούν τα αίτια της ανόδου των φασιστών στην “κυριαρχία” της αριστεράς. Αγαπημένη θεματολογία δηλαδή. Για μπόνους και ένα “τυχαίο” άρθρο μιας “τυχαίας” εφημερίδας που “τυχαία” θίγει το ίδιο θέμα.

Δε θα αναλύσω τι σκοπό εξυπηρετεί αυτή η “εξίσωση των άκρων”, νομίζω ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, κρίνοντας αρχικά από τα άτομα που προπαγανδίζουν τις θέσεις αυτές.  Εξάλλου απαντήσανε σήμερα με δυο πολύ ωραία άρθρα στην ιστοσελίδα του Unfollow, ο Αδάμ Γιαννίκος και ο Άρης Χατζηστεφάνου. Και στην τελική δε νομίζω ότι χρειάζεται και πολλή ανάλυση για να καταλάβει κανείς ότι με κανένα τρόπο και καμία σοφιστεία δεν μπορείς να εξισώσεις τον αγώνα κατοίκων για να μην καταστραφεί το περιβάλλον γύρω τους (βλ. Κερατέα ή Σκουριές ή Αποπηγάδι Χανίων) με τη βία των φασιστοειδών και την πάλη εργαζομένων για να διεκδικήσουν αυτονόητα δικαιώματά τους  με τα ρατσιστικά πογκρόμ κατά μεταναστών.

Απλά μου έκανε εντύπωση (λέμε τώρα) η συγχρονισμένη σημερινή σύμπνοια και είπα να σας βάλω ένα γρίφο.Στο κουίζ που ακολουθεί πρέπει να αντιστοιχήσετε τα αποσπάσματα απο τα άρθρα με τον κατάλληλο αρθογράφο. Ο νικητής κερδίζει μια μπλούζα της ΧΑ υπογεγραμμένη και απο τους τρεις.

Α) “ Κάπως έτσι ήρθε η «αριστερή» Κερατέα που άνοιξε τον δρόμο και νομιμοποίησε την ακροδεξιά Κόρινθο, την Ραφήνα και τα ντου των νεοναζί. ”

Β) “ Στη χώρα μας ο νόμος δεν ήταν υπέρτερος κάθε «δικαίου», έγινε το προϊόν των αντάρτικων της Κερατέας, της Χαλκιδικής και των ταγμάτων εφόδου στα πανεπιστήμια. ”

Γ) “ Κι όταν έχεις χειροκροτήσει την κατάλυση της έννομης τάξης στα Πανεπιστήμια, στα διόδια ή στην Κερατέα, υποθέτω ότι δεν θα σε νοιάξουν οι λαϊκές αγορές. ”

Δ) “ Και να αποκατασταθεί η έννομη τάξη της Δημοκρατίας χωρίς εκπτώσεις ή εξαιρέσεις. ”

Ε) “ Η ανομία επενδυόταν με κάθε είδους αριστερά φληναφήματα περί «δικαίου» που παράγει η επανάσταση (δηλαδή η συνάθροιση εκατό χουλιγκάνων), περί «πολιτικής ανυπακοής» δίχως ποινές, περί της «αναγκαίας βίας» για να αλλάξουν οι δομές του συστήματος. ”

ΣΤ) “ Από αυτό το έλλειμμα δημοκρατικής παιδείας ξεπήδησε και η νομιμοποίηση των ενεργειών της Χρυσής Αυγής. ”

Ζ) “ Όταν διαβάζεις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής και μόνο από το λογότυπο και τα σύμβολα μπορείς να διακρίνεις την προέλευση, τότε αυτή η αριστερά είναι σε λάθος δρόμο. ”

Η) “ Διότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι το πρόβλημα. Είναι η συνέπεια ενός προβλήματος το οποίο η συντεταγμένη πολιτεία δεν μπορεί, δεν ξέρει ή δεν θέλει να αντιμετωπίσει…Οταν έχεις γαλουχηθεί με την αντίληψη ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» υποθέτω ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα να συμφωνήσεις ότι «νόμος μπορεί να είναι και το ξύλο του τραμπούκου». ”

Θ) “ Όταν το 2012 αριστεροί αναγορεύουν το δημοκρατικό κράτος σε εχθρό στρώνουν το έδαφος στον πραγματικό εχθρό. “